Ruszam z Ursynowa i postanawiam nieco skrócić sobie drogę, przecinając fragment Lasu Kabackiego. To kilkaset metrów leśną drogą i znów jest asfalt. Ziemia zmrożona, powinienem więc bez problemów pokonać to miejsce na szosowym rowerze. Okazuje się jednak, że leśną drogę pokrywa twardo ubita przez narciarzy biegowych i całkowicie zamarznięta lodowa skorupa. Nie da się po prostu po tym jechać, to zupełna ślizgawka. Idę prowadząc rower, ale nawet wtedy się ślizgam! Masakra. W końcu jednak docieram do asfaltu i jadę dalej na południe wzdłuż ulicy Puławskiej.
Po pewnym czasie odbijam w prawo i przecinam tory kolejowe. W tym miejscu powstaje wiadukt... powstaje już ze dwa lata. Jest ułożony objazd po betonowych płytach, całe szczęście że dziś wszystko zamarznięte na kamień, nie ma problemów z błotem które tu zawsze występuje. Potem kawałek dziurawą drogą i odbijam w Dawidach na południe. Po kilku kilometrach przecinam ruchliwą drogę łączącą Piaseczno z Nadarzynem i jadę dalej na południe, przez Wilczą Górę i Władysławów. Wreszcie skręcam na zachód i już w niezbyt wielkiej odległości widzę maszt RTCN (Radiowo-Telewizyjne Centrum Nadawcze) Raszyn. Maszt jest bardzo charakterystyczny i mimo że ma niemal 90 lat jest w doskonałym stanie. Choć popularnie nazywany jest "masztem w Raszynie", to tak naprawdę stoi w Łazach, kilka kilometrów od Raszyna. Ma 335 metrów wysokości i jest szóstą co do wysokości budowlą w Polsce - a pierwsze szesnaście pozycji listy zajmują wyłącznie takie maszty ;). Najwyższy w kraju maszt RTCN Katowice liczy 358 metrów. Tak więc różnice są niewielkie i wszystkie takie budowle liczą około 300 metrów, co wynika z długości fali radiowej - maszt jest anteną ćwierćfalową dla fal długich o częstotliwości 225 kHz (długość fali ok. 1330 metrów) na której nadawano Program I Polskiego Radia. Obecnie są na nim zamontowane anteny telewizyjne i stacji radiowych pracujących na falach ultrakrótkich. Do 1962 roku był najwyższą budowlą w Polsce.
Warto wspomnieć, że najwyższym masztem radiowym w Polsce i przez wiele lat w ogóle najwyższą budowlą na świecie był maszt radiowy w Konstantynowie koło Gąbina. Miał aż 646 metrów wysokości (był anteną półfalową dla fali 1330 m). Pamiętam go dobrze z dzieciństwa - był po prostu gigantyczny. Niestety w 1991 roku z powodu pęknięcia jednego z odciągów maszt zawalił się i nigdy go nie odbudowano. Gdyby stał do dziś, to byłby drugą co do wysokości budowlą świata, ustępując jedynie słynnemu Burj Khalifa w Dubaju, który liczy 829 metrów.
Jeszcze kilka kilometrów i podjeżdżam najbliżej jak się da. Oczywiście radiostacja jest ogrodzona i nie da się dotrzeć pod sam maszt. Obok jest niewielkie osiedle dla pracowników, widać że równie stare jak sam maszt. Kawałek dalej polna droga, z której dobrze widać potężną konstrukcję.
Jadę jeszcze dalej na zachód, docierając do bardzo ruchliwej drogi nr 7 - łączącej Kraków, Warszawę i Gdańsk. Nie ma tu żadnej drogi technicznej i zmuszony jestem jechać kawałek poboczem... to mało przyjemna sprawa, na szczęście jednak po jakimś kilometrze mogę znów odbić w stronę Łazów. Teraz kilka kilometrów leśnej drogi i dojeżdżam do Magdalenki. To miejscowość gdzie jest wielkie nagromadzenie luksusowych willi i całych pałacyków. Biedni ludzie tu raczej nie mieszkają ;)
Potem odbijam w stronę Lesznowoli i Dawidów. Droga pusta, jedzie się fajnie, za mną słońce chyli się ku zachodowi.
Przecinam w końcu wiaduktem południową obwodnicę Warszawy. Kawałek dalej jest już lotnisko Okęcie i trzy maszty, prawdopodobnie radiolatarnie naprowadzające samoloty.
W okolicy południowego krańca pasa startowego jest system świetlny ułatwiający pilotom lądowanie, a zarazem jest to dobre miejsce do robienia zdjęć lądującym samolotom. Akurat mam pecha i lecą same nieduże maszyny.
Objeżdżam lotnisko od strony wschodniej, docieram do płyty postojowej PPS12. Tu kawałek muszę pokonać z rowerem w rękach - wszędzie jest podmokła, teraz na szczęście zamarznięta łąka. Wreszcie jestem pod samym płotem. Jako że w tym miejscu często stoją duże i rzadko odwiedzające Okęcie maszyny, to organizacje spotterów wystarały się o ułatwienia w fotografowaniu przez siatkę. Założono na płocie specjalne "okienka" gdzie można zmieścić obiektyw aparatu i robić fajne zdjęcia.
Potem już objeżdżam Służewiec i Ursynów i wracam do domu. Zaliczam nieprzyjemny upadek w wyniku niefrasobliwości pieszych idących obok ścieżki rowerowej. Na szczęście ani mi, ani mojemu rowerowi nic właściwie się nie staje, poza drobnymi otarciami. A upadek przy prędkości 25 km/h nie jest już bezpieczny... na szczęście lata treningów judo pozwalają zetknąć się z betonem na tyle łagodnie, że nie ma większych śladów.
Wycieczka fajna i choć to tylko 50 km to jednak na mrozie zaczyna już się odczuwać działanie niskiej temperatury. Było jednak zupełnie sucho, więc jechało się przyjemnie, poza drobnymi lodowymi fragmentami w lesie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz