Ogólnie nie jesteśmy jakoś specjalnie aktywni. Małe dziecko nie pozwala na nic więcej niż pójście na plażę czy na spacer. Jezioro jest nadal równie piękne jak zapamiętałem sprzed wielu lat. Nic właściwie się nie zmieniło.
Obok wsi jest ukryte w lesie wojskowe lotnisko. A właściwie byłe wojskowe lotnisko. Już gdy przyjeżdżałem tu z rodzicami w latach 90-tych nie było na nim żadnych lotów. Pojawiały się nad głowami myśliwce, ale nie operowały z tego lotniska. Z tego co wiem było ono zawsze zapasową bazą lotniczą dla Malborka. W czasie naszego pobytu byliśmy już raz na jego pasie, skąd fotografowaliśmy nocne niebo. Dziś jednak postanawiamy obejrzeć dokładniej całość.
W samym Borsku jest taka nijaka droga, która wiedzie w leśny zagajnik. Samego lotniska w ogóle nie widać i jeśli się nie wie o jego istnieniu, można spędzić tu dwa tygodnie i nie zdawać sobie sprawy że jest tuż obok. Droga w zagajniku zmienia się w betonową, są tu resztki bramy wjazdowej i posterunku. Obecnie jest to teren prywatny, ale nie jest specjalnie ogrodzony czy pilnowany. Czasem nawet lądują tu awionetki.
Mijamy linię drzew o ukazują się betonowe drogi kołowania i główny pas startowy. Ma on dobre 40 metrów szerokości i 1500 m długości. Mogą stąd operować naprawdę spore samoloty, choć planowo miały stąd startować myśliwce. Idziemy betonową nawierzchnią na wschód. Mijają nas... ludzie na łyżworolkach. No cóż, aktualnie pas startowy rzadko wykorzystują samoloty, jest używany do wyścigów samochodowych czy właśnie przez rolkarzy czy rowerzystów.
Docieramy wreszcie na sam koniec pasa. Tu są jakieś podziemne schrony, w których zapewne trzymano lotniczą amunicję. Są resztki budynków bazy, wszystko w opłakanym stanie. Co ciekawe - sam pas i drogi kołowania są naprawdę dobre, mają nawet świeżo namalowane pasy. Nad nami przechodzi burzowy front, zaczyna lać. Co robić? Chowamy się wszyscy w jednym ze schronów na amunicję, gdzie przeczekujemy burzę. Po pół godzinie znów jest piękna pogoda.
Słońce zachodzi, ruszamy z powrotem na zachód, w stronę Borska. Spacer po wielkiej pustej przestrzeni jest fajny, taki totalnie na luzie.
Zdjęcia Ma Violavia i Maciej Łuczkiewicz.
